اثر سوپرجاذب، ورمی‌کمپوست در سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر برخی ویژگی‌های شیمیایی خاک

ویژگی‌‌های شیمیایی خاک از این جهت اهمیت دارند که می‌توانند تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر ویژگی‌‌های فیزیکی خاک، فعالیت ریزجانداران و رشد گیاهان داشته ‌باشند. به منظور بهبود ویژگی‌‌های شیمیایی خاک در شرایط استفاده از آب آبیاری با شوری‌های مختلف، آزمایشی مزرعه‌ای بر یک خاک لوم رسی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک، با چهار سطح شوری آب (79/0، 5، 10 و 15 دسی­زیمنس بر متر) به اضافه تیمارهای اصلاح‌کننده­ی سوپر‌جاذب (02/0 کیلوگرم بر مترمربع)، ورمی‌کمپوست (5/1 کیلوگرم بر متر مربع) و فاقد اصلاح‌کننده انجام گردید. بعد از آبیاری و سپری شدن سه ماه از اعمال شرایط فوق، قابلیت هدایت الکتریکی، کربن آلی و pH کرت‌ها در سه تکرار اندازه‌گیری شدند. مقادیر هدایت الکتریکی (دسی‌زیمنس بر متر)، کربن آلی (درصد) و pH برای کرت فاقد اصلاح‌کننده به‌ترتیب برابر24/4، 99/1 و 84/7، برای کرت‌های حاوی ورمی‌کمپوست برابر با 68/3، 17/2 و 05/8 و برای کرت‌های حاوی سوپرجاذب برابر 18/4، 98/1 و 97/7 بودند. نتایج به‌طور کلی نشان داد که ورمی‌کمپوست به طور معنا‌داری کربن آلی و pH را افزایش داده و هدایت الکتریکی خاک را کاهش داده است. سوپرجاذب، pH را به‌طور معنا‌داری افزایش و هدایت الکتریکی خاک را کاهش داده است اما اثر معناداری بر مقدار کربن آلی خاک نداشته است. همچنین با افزایش شوری آب آبیاری، هدایت الکتریکی و ماندگاری کربن آلی در خاک به طور معنا‌داری افزایش اما pH کاهش یافت. به طور کلی ورمی‌کمپوست به دلیل کاهش معنا‌دار هدایت الکتریکی خاک در سطوح شوری زیاد آب و افزایش کربن آلی خاک در مقایسه با سوپرجاذب عملکرد بهتری را نشان داد.